iPhone X.
Η “εγκοπή” στο νέο iPhone X δεν είναι απλά περίεργη, ενδιαφέρον, ή ακόμα και διαφορετική – είναι ΑΣΧΗΜΗ. Έχει κακό σχεδιασμό, και ως εκ τούτου, κακή εμπειρία για τον χρήστη. Η αιτιολόγηση της “εγκοπής” (η νέα τεχνολογία Face ID, η οποία σας επιτρέπει να ξεκλειδώσετε τη συσκευή απλά κοιτάζοντας την) θα μπορούσε εύκολα να επιτευχθεί χωρίς οπτικό σπάσιμο στην οθόνη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αδέξιο κενό σημείο στην οθόνη που εμπεριέχει τις κάμερες, το ακουστικό και όλους τους αισθητήρες, που όμως δεσμεύει πραγματικό χώρο οθόνης.
Είναι κάτι που υπονομεύει την βασική προϋπόθεση σχεδιασμού του iPhone X (“Είναι όλο οθόνη”), και προσφέρει ένα χαρακτηριστικό ως δικαιολογία που είναι πραγματικά μια απάντηση στην αναζήτηση μιας ερώτησης. Δηλαδή: Κανείς δεν ήθελε ή ζήτησε Face ID, πόσο μάλλον όταν το χαρακτηριστικό αυτό πραγματικά δημιουργεί νέες ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια για τους χρήστες.
Από άποψη απόδοσης, δεν υπάρχει κανένας παράγοντας διαφοροποίησης μεταξύ του iPhone X και του iPhone 8 Plus πέρα από το μέγεθος και τον τύπο της οθόνης – το πρώτο είναι η ναυαρχίδα μόνο και μόνο επειδή η Apple το θέλει.
Λίγη Ιστορία…
Μια φορά κι έναν καιρό, η Apple δεν μπορούσε να κάνει τίποτα λάθος. Ως μία από τις πρώτες εταιρείες πληροφορικής που επικροτούσαν την αξία του σχεδιασμού και της τεχνικής απλότητας, ανέβαζε τις προσδοκίες μας για το τι θα μπορούσαν να είναι οι υπολογιστές. “Το Macintosh λειτουργεί με τον τρόπο που εργάζονται οι άνθρωποι”, έλεγε μια διαφήμιση του 1992.
Αντί να απαιτεί λήψεις, εγκαταστάσεις και επιπλέον μνήμη για να κάνετε τα πράγματα να δουλεύουν σωστά (όπως συχνά απαιτείται από τα μηχανήματα των Windows), η Apple το δημιούργησε έτσι ώστε να μπορείτε απλά να συνδέσετε ένα ποντίκι ή να ξεκινήσετε ένα πρόγραμμα και απλά… να δουλέψει.
Την απόλαυση αυτής της λειτουργικότητας με τον πρωτοποριακό σχεδιασμό την είχε ενσωματώσει η εταιρεία από τους πρώτους Mac. Είναι εύκολο να δούμε πώς η Apple έγινε η αγαπημένη των σχεδιαστών, των καλλιτεχνών και της υπόλοιπης δημιουργικής τάξης. Το δημιούργημα της ήταν απλό, λειτουργικό και εντελώς κομψό. Ανήκουστο για μια εταιρεία ηλεκτρονικών ειδών.
Από το λανσάρισμα του πρώτου iPod το 2001 και μέσω της κυκλοφορίας του πρωτοποριακού iPhone 4 (αλλά και της επακόλουθης βελτίωσης με το iPhone 5), η Apple εγκωμιάστηκε τακτικά ως η καλύτερη εταιρία στην κατηγορία της, όσον αφορά το σχεδιασμό υλικού και λογισμικού και το πάντρεμα αυτών των δύο σε ένα αρμονικό προϊόν. Οι αρθρογράφοι μιλούσαν για σχέδια που έδειχναν “κλασικά Leica” και για λογισμικό που μετατρέπει απλές κάμερες smartphone σε πραγματικά εργαλεία φωτογραφίας.
Τα πράγματα άλλαξαν.
Το 2013, με την κυκλοφορία του iOS 7, η Apple έφερε σύγχυση με την οπτική λείανση του επανασχεδιασμένου λειτουργικού συστήματος που έθεσε τις βάσεις για το σύνολο σχεδόν του πρόσφατου σχεδιασμού. Το iOS 7, ήταν το πρώτο λογισμικό υπό την επίβλεψη του Jonathan Ive, και ήταν μπερδεμένο, ερασιτεχνικό και σχετικά ατελές κατά το λανσάρισμα.
Ο Ive εξαφάνισε τελείως ότι έκανε η εταιρία με το περιβάλλον χρήσης – αποφεύγοντας την αυθεντικότητα του iPhone – από σκευομορφικές, πραγματικές υφές για μια πιο καθαρά… «ψηφιακή» προσέγγιση. Αγνόησαν έννοιες σχετικά με την εμπειρία των χρηστών, τη συστηματική συνοχή και, κατά εκπληκτικό τρόπο, την εμφάνιση και την αίσθηση. Έφυγε μεν η ψεύτικη αίσθηση βάθους και οι εικονικές κλήσεις του Steve Jobs, αλλά ξαφνικά έδωσαν το παρών μια σειρά από χειρονομίες και layers που υποτίθεται ότι ήταν μέρος ενός συστήματος που ποτέ δεν θα κάνατε κλικ.
Μετέτρεψαν τα κατανοητά κουμπιά σε λανθασμένες απομιμήσεις (αλήθεια τι δείχνει το βέλος κοινής χρήσης;), τα ομαδοποιημένα στοιχεία ελέγχου σε ένα χώρο χωρίς περιβάλλον (Control Center κανείς;), και ίσως το χειρότερο από όλα, έκαναν μερικά πραγματικά άσχημα εικονίδια για τις εφαρμογές που ποτέ δεν έχουν επανασχεδιαστεί πλήρως. Δεν είναι μόνο ότι τα εικονίδια στην αρχική οθόνη δείχνουν με δουλειά ενός μαθητευόμενου σχεδιαστή. Διαφέρουν επίσης σε όλο το λειτουργικό σύστημα. Για παράδειγμα, το εικονίδιο της κάμερας έχει διαφορετικό σχήμα μέσα σε άλλα σημεία του λειτουργικού συστήματος, όπως η εφαρμογή κάμερας ή το κλείδωμα οθόνης.
Πραγματικά δεν πρέπει να υπάρξει κάποια συνέπεια στο σχεδιασμό;
Παρόλο που αυτό μπορεί να μοιάζει με μικρό ελάττωμα, είναι ενοχλητικό γιατί αυτές είναι λεπτομέρειες που η Apple στο παρελθόν ποτέ δεν είχε κάνει λάθος. Ακόμα και ο John Gruber, ο ευαγγελιστής των bloggers της Apple, είπε για την “εγκοπή” του iPhone X: «Με προσβάλλει. Είναι ασυνείδητο και αφύσικο. Αυτό είναι το καλύτερο προϊόν της Apple για το 2017;»
Εδώ και καιρό στην Apple φαίνεται να αντιλαμβάνονται διαφορετικά σε σχέση με παλαιότερα τη λέξη “καινοτομία”, (την αγαπημένη λέξη του Tim Cook.) Τα περισσότερα από τα προϊόντα που κυκλοφόρησαν στην εποχή του Cook ήταν επαναληπτικά της εποχής του Steve Jobs: Μεγαλύτερα iPads. Μικρότερα iPads. Μεγαλύτερα iPhone. Μικρότερα iPhone. Μια γραφίδα προστέθηκε στο iPad… Ναι, οι κάμερες έγιναν καλύτερες, οι οθόνες πιο ευκρινείς – αλλά το ίδιο έκαναν και οι άλλες εταιρίες (τα τηλέφωνα της Samsung για παράδειγμα έχουν παρουσιάσει από καιρό υψηλότερη ανάλυση και πιο εξελιγμένες οθόνες). Το λογισμικό έγινε πιο σύνθετο, αλλά όχι κατ ‘ανάγκη πιο χρήσιμο. Ναι, η Siri έγινε από τελείως άχρηστο χαρακτηριστικό σε ένα “ίσως να λειτουργήσει κάποια στιγμή.” Και οι Χάρτες βελτιώθηκαν, αλλά εξακολουθούν να μην παρέχουν το είδος λεπτομέρειας ή ακρίβειας που βλέπουμε στο προϊόν της Google.
Watch.
Το Apple Watch είναι ίσως το πρώτο πραγματικά νέο προϊόν από το λανσάρισμα του iPad το 2010, αλλά και αυτό ήρθε μετά από πολλά άλλα smart ρολόγια (Samsung Gear, Moto 360). Το αρχικό λειτουργικό σύστημα που είχε η συσκευή κατά το λανσάρισμα της ήταν τόσο κακό ώστε η εταιρεία αποφάσισε να το διακόψει και να το ξανακτίσει από την αρχή μόνο δύο εκδόσεις αργότερα. (Τα WatchOS 2 και WatchOS 3 κυκλοφόρησαν ανά 6 μήνες. Μέσα σε 1 χρόνο η Apple έβγαλε 3 λειτουργικά συστήματα για το ρολόι… ) Και για την πιο πρόσφατη έκδοση του Watch όσον αφορά το Hardware; Το πολυδιαφημισμένο LTE δεν μπορεί να συνδεθεί, και όταν συνδέεται εξαντλεί την μπαταρία μέσα στη μέρα οπότε… ναι θέλει να ξανά φορτίσουμε τη συσκευή μέσα στην ίδια μέρα! Η Joanna Stern της Wall Street Journal δήλωσε: «Μετά από μια εβδομάδα που έχω δοκιμάσει αυτά τα νέα μοντέλα… το μέλλον δείχνει να είναι ακόμη αρκετά μακριά.»
Η Apple μπορεί να είναι σε θέση να λέει ότι είναι η “Νο.1” ωρολογοποιία στον κόσμο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχει δημιουργήσει και ένα τεχνικά άρτιο προϊόν.
Οικοσύστημα.
Και δεν είναι μόνο το υλικό ή το UI. Το οικοσύστημα δεν είναι σωστά δομημένο. Το iTunes Store, το Apple Music και η εφαρμογή Podcasts συνυπάρχουν στις συσκευές για λόγους που μόνο ο Eddy Cue κατανοεί, οι αγορές και τα αρχεία σας μετακινούνται κάπου στο cloud χωρίς να είναι σαφές το όλο σύστημα και η λογική που λειτουργεί. Η εφαρμογή “TV” δημιουργήθηκε για να είναι ένας μεσάζοντας που υποτίθεται θα έβαζε σε μία τάξη τις συνδρομητικές υπηρεσίες σας, το περιεχόμενο που έχετε αγοράσει, τις διαφημίσεις και την καλωδιακή (δορυφορική) τηλεόραση που εξακολουθείτε να πληρώνετε. Αλλά κανένα από αυτά δεν φαίνεται να λειτουργεί πραγματικά ρευστά. Παράδειγμα: μπορείτε να αγοράσετε ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές στην εφαρμογή iTunes Store, αλλά πρέπει να τις παρακολουθήσετε στην εφαρμογή τηλεόρασης.
Είναι τρελό.
Είναι σχεδόν σαν να θάβεται η εταιρεία κάτω από το βάρος των προϊόντων της. Δεν έχει τη δύναμη για αποκοπή δεσμών από το παρελθόν (για παράδειγμα, το εξευτελιστικά δύστροπο και ασταθές iTunes), δεν είναι σε θέση να επιλέξει σαφείς διαδρομές προς το μέλλον (USB-C ή Lightning ρε παιδιά;), και θέτει σε κίνδυνο τα στοιχεία του πυρήνα της αργοπορώντας στην επίλυση μακροπρόθεσμων ζητημάτων.
Αυτό δεν είναι ένα επιχείρημα για το τι θα έκανε ο Steve Jobs; Είναι ένα επιχείρημα για ένα κεντρικό, ενωτικό όραμα που αντιπροσωπεύει συστήματα, και όχι μόνο κόμβους σε ένα δίκτυο. Η Jony Ive σαφώς δεν παρέχει αυτό το όραμα. Ο Phil Schiller δεν παρέχει αυτό το όραμα. Και ο Tim Cook, ο διαχειριστής της αλυσίδας εφοδιασμού της Apple, δεν μπορεί και δεν θα προσφέρει αυτό το όραμα.
Τι συμβαίνει από εδώ και έπειτα;
Οι ειδήμονες θα απαντήσουν σε αυτά τα επιχειρήματα περιγράφοντας λεπτομερώς τα σταθερά κέρδη της Apple στην αγορά. Οι οπαδοί της Apple θα φωνάξουν δικαιολογίες για μια γραφίδα που πρέπει να πληρώσεις 130€ έξτρα και να την κολλήσεις στο κάτω μέρος ενός iPad για να φορτίσει, για ένα κουμπί “πίσω” στο ios που είναι με το ζόρι και περίεργα τοποθετημένο στη γραμμή κατάστασης, για ένα σύστημα με αντάπτορες για την σύνδεση των ακουστικών, για ένα μαγικό ποντίκι που φορτίζει ανάποδα και δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε μέχρι να φορτίσει, και για μια “εγκοπή” που κόβει την οθόνη ενός τηλεφώνου αξίας 1200€. Αλλά η πραγματικότητα για όλα τα τηλέφωνα που πουλάει η Apple και για όλους όσους τα αγοράζουν, είναι ότι η εταιρία έχει κολλήσει σε μια κινούμενη άμμο, όπως η Microsoft στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ή η Apple στη δεκαετία του ’90.
Είναι η αχαλίνωτη και φαινομενικά ατελείωτη επιτυχία της Apple που έχει αναγκάσει την εταιρεία να στηριχτεί στις δάφνες της;
Μια απειλή για την ύπαρξή της μπορεί να είναι ένα απίστευτο κίνητρο για να προσαρμοστεί ή να εξελιχθεί. Η Apple το έδειξε με τον πιο εμφατικό τρόπο, με την κυκλοφορία του OS X – μια καθαρή ρήξη στο παρελθόν της που άνοιξε το δρόμο για το iPhone και όλη την επιτυχία που θα ακολουθούσε. Αλλά με τη νίκη έρχεται συχνά ο εφησυχασμός, και στην περίπτωση της Apple, αυτός ο εφησυχασμός έρχεται με τη μορφή του σχεδιασμού χωρίς σκέψη, μια αυτάρεσκη αίσθηση των καταστημάτων της ως «πλατείες της πόλης», και μια αυξανόμενη έλλειψη ανησυχίας για το μέλλον που έρχεται. Στην τεχνολογία, το επόμενο βήμα από μια επιτυχία είναι συνήθως αποτυχημένο. Η Apple φαίνεται να έχει χάσει την ικανότητά της είτε να οραματίζεται το μέλλον είτε να εξουδετερώνει αυτούς που το κάνουν και μπορούν να την προλάβουν στις εξελίξεις.
Μήπως η Apple ξέρει τι θα ακολουθήσει;
Αν σας άρεσε η δημοσίευση και θέλετε να υποστηρίξετε το Altitude.gr στη λειτουργία του, μπορείτε να κάνετε ένα like στη σελίδα μας στο Facebook, να μοιραστείτε το άρθρο με τους φίλους σας, και να μας ακολουθήσετε σε Instagram, Twitter, Google+, Dailymotion, και YouTube.
